Η παράδοση που ζούμε...Όσο κι αν οι εποχές αλλάζουν και εκατομμύρια γενιές διαδέχονται η μία την άλλη, δημιουργώντας καινούριους πολιτισμούς και κοινωνίες, οι άνθρωποι, ανά τον κόσμο και ανέκαθεν, επιμένουμε, κάποιες μέρες του χρόνου, να σταματάμε τα ρολόγια και να καταργούμε τον μεταξύ μας χρόνο. Έθιμα, με χιλιάδες χρόνια ζωής, που ζωντανεύουμε έστω για λίγο, κρατούν σφιχτή την μακραίωνη αλυσίδα του πολιτισμού μας.
Ας πούμε πως αυτό είναι μέρος μιας σιωπηρής μας "συμφωνίας": να παραδίδουμε ο ένας στον άλλον (γι' αυτό και η λέξη "παράδοση") τη σκυτάλη που, με φροντίδα, κάποιοι πρόγονοί μας δημιούργησαν αλλά και ν' αφήνουμε σ' αυτήν κάποια δικά μας δαχτυλικά αποτυπώματα...
ΚΑΛΑΝΤΑ
Ένα απ' τα ωραιότερα έθιμα είναι τα κάλαντα ή "άσματα Αγερμού", , η μαγευτική μελωδία των γιορτών του Δωδεκαημέρου. Η ιστορία τους, γεμάτη μυρωδιές και θύμησες από φρεσκοασβεστωμένες αυλές, κόκκινα παιδικά μαγουλάκια και λογιών λογιών φωνούλες που ξεχύνονται στους δρόμους μπερδεμένες σε γλυκόηχα γιορτινά "τρίγωνα", φιλέματα, μποναμάδες και παινέματα, μπορεί να μας παρασύρει σε ένα νοσταλγικό και μακρινό ταξίδι....
Ένα απ' τα ωραιότερα έθιμα είναι τα κάλαντα ή "άσματα Αγερμού", , η μαγευτική μελωδία των γιορτών του Δωδεκαημέρου. Η ιστορία τους, γεμάτη μυρωδιές και θύμησες από φρεσκοασβεστωμένες αυλές, κόκκινα παιδικά μαγουλάκια και λογιών λογιών φωνούλες που ξεχύνονται στους δρόμους μπερδεμένες σε γλυκόηχα γιορτινά "τρίγωνα", φιλέματα, μποναμάδες και παινέματα, μπορεί να μας παρασύρει σε ένα νοσταλγικό και μακρινό ταξίδι....
Στα χρόνια της "ειρεσιώνης"Στην αρχαία Ελλάδα, πολλούς αιώνες πριν τη γέννηση του Χριστού, κάποιοι "παίδες αμφιθαλείς" , ξεχύνονταν στους δρόμους, δύο φορές το χρόνο, όταν γιόρταζαν τα Πυανέψια ή τα Θαργήλια , με "ειρεσιώνες"στα χέρια, δηλαδή κλαδιά ελιάς ή δάφνης, στολισμένα με κομμάτια μαλλιού και καρπούς και τα κρεμούσαν στην πόρτα τους (όπως ακριβώς θέλει ένα πανάρχαιο έθιμο του Πόντου ή όπως κρεμάμε σήμερα τα πρωτομαγιάτικα στεφάνια). Εκεί θα έμεναν μέχρι το επόμενο έτος, όποτε θα καίγονταν σε τελεστική φωτιά (όπως καίμε κι εμείς τα πρωτομαγιάτικα στεφάνια στις φωτιές του Αη-Γιάννη).
Ως "ειρεσιώνη" ονομάστηκε και το τραγούδι που έλεγαν τα παιδιά, στη διαδρομή, από σπίτι σε σπίτι. Παρατηρείστε τους επόμενους στίχους, που φέρεται ότι τραγούδησε στη Σάμο, κατά το έθιμο της ειρεσιώνης, ο Όμηρος:
"Δώμα προσετραπόμεσθ' ανδρός μέγα δυναμένοιο,
ος μέγα μεν δύναται, μέγα δε βρέμει, όλβιος αιεί.
Αυταί ανακλίνεσθαι θύραι πλούτος γαρ έσεισι πολλός,
συν πλούτω δε και ευφροσύνη τεθαλυία, ειρήνη τ'αγαθή...
Όσα δ' άγγεα, μεστά μεν είει κυρβαίη δ' αεί
κατά καρδόπου έρποι μάζα,
νυν μεν κριθαίην εώπιδα σησαμόεσσαν..."
Δηλαδή:
"Ερχόμαστε στο σπίτι ενός πλούσιου νοικοκύρη. Αφήστε τις πόρτες ανοιχτές, γιατί μπαίνει ο Πλούτος και μαζί του η Χαρά και η Ειρήνη
Να 'ναι γεμάτα πάντα τα σταμνιά του
και στη σκάφη του ζυμώματος το ζυμάρι να φουσκώνει ψηλά.."
Ευχές και παινέματα για το σπιτονοικοκύρη, όμοια των κατοπινών παραδοσιακών μας καλάντων:
"Στο σπίτι ετούτο πού' ρθαμε του πλουσιονοικοκύρη
ν' ανοίξουνε οι πόρτες του να μπει ο πλούτος μέσα
να μπει ο πλούτος κι η χαρά κι η ποθητή ειρήνη .." (Θράκης)
Από τις calendae στα κάλαντα
Μεχρίς ότου ωστόσο φτάσουμε από τις αρχαίες ειρεσιώνες στα σημερινά κάλαντα, μεσολάβησε μια ιδιαίτερα σημαντική περίοδος για τη σημερινή διαμόρφωση των καλάντων..., τόσο σημαντική ώστε κατόρθωσε να τους χαρίσει ακόμα και το όνομα που έχουν σήμερα.
Στα αρχαία ρωμαϊκά χρόνια, κάθε μήνας διαρκούσε όσο μία περίοδος περιφοράς της σελήνης γύρω από τη γη (σεληνιακοί μήνες). Στην αρχή καθενός απ' αυτούς τους μήνες, οι ρωμαίοι συνήθιζαν να γιορτάζουν τις λεγόμενες "calendae" (που μεταφράζεται: "νεομηνίες". Ο Κάλανδος, σύμφωνα με τη ρωμαϊκή παράδοση, ήταν ένας από τους τρεις αδελφούς που έσωσαν τη Ρώμη. Οι άλλοι ήταν ο Νόνος και ο Ειδός). Η πιο εντυπωσιακή δε από όλες τις γιορτές των νεομηνιών, ήταν οι Καλένδες του Ιανού (δηλαδή του μήνα Ιανουαρίου. Τότε, πέραν απ' το γλέντι και την ανταλλαγή των δώρων, οι άρχοντες αναλάμβαναν τα καθήκοντά τους, σε μια πανηγυρική τελετή
Aπό τις calendae στα κάλαντα
[Η φράση, σήμερα: "παραπέμπεται στις καλένδες" σημαίνει κάτι που διαρκώς αναβάλλεται, ώστε δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ποτέ κι αυτό γιατί, εφόσον στους Έλληνες δεν υπήρχαν καλένδες, όταν παραπέμπω κάποιον σ' αυτές, τον παραπέμπω σε ημερομηνία που δεν υπάρχει (αλλιώς:στο "μήνα που δεν έχει Σάββατο")]
Ετυμολογικά τουλάχιστον, από 'κει κρατούν τα "κάλαντα". Και δεν είναι να απορεί κανείς, καθώς είναι γνωστό ότι οι χριστιανοί, προκειμένου να εξοβελίσουν από τη ζωή τους κάθε τι που θύμιζε τον ρωμαϊκό κόσμο, απ' τον οποίον καταδιώχθηκαν άγρια, χρησιμοποιούσαν, με διαφορετική νοηματοδότηση, λέξεις που σχετίζονταν με τελετουργίες ειδωλολατρικών ρωμαϊκών εορτών αλλά και επέλεγαν να γιορτάζουν τις δικές τους, σε ημερομηνίες αντιστοίχων μεγάλων και λαμπρών ειδωλολατρικών.
Ενόψει όμως του ότι οι προχριστιανικές τελετουργίες είχαν για τα καλά διεισδύσει στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων της εποχής των πρώτων ρωμαϊκών χρόνων, η χριστιανική εκκλησία έπρεπε να βρει μια συμβιβαστική λύση. Διατήρησε γι' αυτό τα περισσότερα λαοφιλή αρχαία έθιμα, υπό άλλη όμως μορφή...
25 Δεκεμβρίου-1η Ιανουαρίου
Προκειμένου λοιπόν η Εκκλησία να απαλείψει την επίδραση της μιθραΐκής λατρείας του Ήλιου, που γινόταν κάθε 25 Δεκεμβρίου, καθώς και της εορτής καθώς και των εορτών τωνΣατουρναλίων και των Μπρουμαλίων, ενόψει της Bruma, δηλαδή του χειμερινού ηλιοτροπίου, η οποία εορταζόταν με ιδιαίτερη λαμπρότητα από τους εκχριστιανισμένους Έλληνες του Βυζαντίου ως και τον 12ο αι. , καθιέρωσε, ήδη από το 354 μ.Χ, την ίδια ημέρα, τον εορτασμό της Γέννησης του Χριστού, ο οποίος όχι τυχαία ονομάστηκε "ο Ήλιος της Δικαιοσύνης,...ο δίδων το φως εις τον κόσμον".
Σκηνή από αρχαία ρωμαϊκά Σατουρνάλια (www.mpa.gr)
Προκειμένου επίσης να αποδυναμώσει τη γιορτή των Καλάνδων της Πρωτοχρονιάς αλλά και την αρχαία γιορτή προς τιμήν του Πανός, τα Βοτά , προτίμησε να μεταθέσει την αρχή του χρόνου, από τις 25 Δεκέμβρη, όπου την είχε προσδιορίσει αρχικά, στην 1η Ιανουαρίου και όχι μόνο αυτό, αλλά, ενώ στην αρχή την ονόμασε μέρα νηστείας, υποχρεώθηκε τελικά να υποκύψει στη δύναμη του εθίμου που απαιτούσε κάθε πρώτη του έτους "τας ευωχίας και τους πότους, την κυβείαν και τ' αμοιβαία επί τω νέω έτει δώρα, τας μεταμφιέσεις, τους αγυρμούς ομάδων παίδων ή και ενηλίκων αδόντων τα κάλανδα.."
Βυζαντινό λόγιο και λαϊκό ύφος
Στο πλαίσιο αυτό, σημαντικοί λόγιοι, κατά το Βυζάντιο, ανέλαβαν να δημιουργήσουν κάλαντα, με καθαρά χριστολογικό περιεχόμενο.
Αυτό εξηγεί γιατί πολλά από τα κάλαντα έχουν λόγιο ύφος και βασίζονται σε εκκλησιαστικούς ύμνους:
"¶ναρχος Θεός καταβέβηκεν και εν τη Παρθένω κατώκησεν
Έρουρέμ,...Χαίρε ¶χραντε...
Βασιλεύς των όλων και Κύριος, ήλθε τον Αδάμ αναπλάσασθαι " (Πόντου)
ή
"Από της Ερήμου ο Πρόδρομος, ήλθε του βαπτίσαι τον Κύριον
Βασιλέα πάντων εβάπτισεν, εις τον Ιορδάνην ο Πρόδρομος..." (Βυζαντινό Φώτων)
ή
"Εις αυτό το Νέο Έτος, Βασιλείου εορτή,
ήρθα να σας χαιρετίσω με την πρέπουσα αυτή..." (Καλύμνου Πρωτοχρονιάς)
Την ιδέα μιμήθηκε ο απλός λαός, δημιουργώντας στιχουργικά διαμάντια με το ανεπιτήδευτο αλλά ασύγκριτα γοητευτικό και πρωτότυπο ύφος του...:
Κάλαντα Πρωτοχρονιάς 1964 Μουσικοδιδάσκαλος Φάκας ΘΠηγή Αρχείο Φάκα Θ. (www.protiserron.gr)
Χριστός γεννιέται χαρά στον κόσμο, χαρά στον κόσμο στην οικουμένη..." (Θράκης )
αλλά ακόμα και περιπαιχτικά, όπως:
"¶γιος Βασίλης έρχεται 'πο πίσ' απ' το Καμάρι,
βαστάει μυτζήθρες και τυριά, βαστάει κι ένα κυνάρι..." (Φούρνων Ικαρίας)
Kι αν ο νοικοκύρης δε δώσει μπουναμά;
....τα παιδιά βρίσκουν να τραγουδήσουν κάτι και γι'αυτόν..:
Στο έθιμο της αρχαίας "ειρεσιώνη" του έλεγαν:
"Ει μεν τι δώσεις ει δε μη, ουχ εστήξομεν
ου γαρ συνοικήσοντες ενθάδ' ήλθομεν"
Δηλαδή:
"Είτε μας δώσεις κάτι, είτε όχι, εμείς δεν θα καθίσουμε
διότι δεν ήλθαμε να συγκατοικήσουμε εδώ...
Κι αργότερα:
"Αφέντη μου στην κάπα σου χίλιες χιλιάδες ψείρες.
¶λλες γεννούν άλλες κλωσσούν κι' άλλες αυγά μαζώνουν..."
ή
"Εσέ Κυρά η ομορφιά, γρήγορα να σ' αφήσει..."
ή
"Την κόρη σου την όμορφη βάλτηνε στο ζεμπίλι
και κράτησέ την αψηλά να μη τη φαν' οι ψύλλοι"
ή
"Μωρή ψειργιάρου, ψειργιαρού και ψειροκινιδιάρα
που βάζεις πέντε δάχτυλα και βγάζεις δέκα ψείρες"
ή
"Εσένα πρέπει αφέντη μου, τορβάςκαι δεκανίκι
να σε τραβάνε τα σκυλιά και πέντε δέκα λύκοι"....
Μεταμφιέσεις
Ένα από τα πιο διαδεδομένα επίσης έθιμα των Χριστουγέννων, σχετικό με τα κάλαντα, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, είναι οι μεταμφιέσεις, κατάλοιπα αρχαίων διονυσιακών μεταμφιέσεων αλλά και ρωμαϊκών, της εορτής των καλάνδων ή των Σατουρναλίων!
Σκοπός τους είναι ο εξευμενισμός κάποιων υπερφυσικών δυνάμεων, που πίστευαν κυρίως οι παλιοί ότι καθόριζαν τις μοίρες των ανθρώπων. Οι μεταμφιεσμένοι, που συνήθως παίρνουν τη μορφή άγριων ζώων ή αγροίκων πολεμιστών ή άλλων προσώπων, όπως γαμπρός, νύφη, αράπης, γιατρός, καπετάνιος, "αλής", "καλικάντζαρος" κ.α., περιφέρονται, ανά ομάδες, συνοδεύοντας τους νεαρούς καλαντιστές και τραγουδώντας μαζί τους. Είναι, ας το πούμε, οι αγυρμοί των ενηλίκων.
Οι πιο γνωστές ομάδες μεταμφιεσμένων είναι τα "ρογκάτσια" ή "ρογκατσάρια" ή "λογκατσούρια"(που σημαίνει δέρματα ζώων - ονομασία που οφείλεται στον τρόπο μεταμφίεσης των συμμετεχόντων) της Μακεδονίας και Θεσσαλίας, οι "Μπαμπαλιάρηδες" της Θράκης και οι"Μωμόγεροι" του Πόντου.
Για τις ψυχές η σχετική δοξασία είναι πλούσια. Συνήθως ταυτίζονται με τους καλλικάντζαρους ήλυκοκατζαραίους-σκαλικατζέρια-καρκαντσέλια-κακανθρωπίσματα-κωλοβελόνηδες-βερβελούδες-παγανά-πλανήταρους-καλλισπούδηδες-ζούζουλα κ.α. ονόματα που τους έχει δώσει ο λαός μας, που συγγενεύουν είτε με το βυζαντινό "Βαβουτζικάριο" είτε με τις "κύρες", τις ψυχές του ¶δη που ανέβαιναν στη γη, στη διάρκεια των Ανθεστηρίων, προς τιμήν του Διονύσου, παιδεύοντας τους ανθρώπους. Ήταν τόσο ισχυρή μάλιστα αυτή η δοξασία, ώστε οι άνθρωποι, ήδη από την αρχαιότητα, προκειμένου να εξευμενίσουν αυτές τις ψυχές, ετοίμαζαν, ως προσφορά, "μελιτόεσσες", μικρές μελόπιτες, πιθανοί πρόγονοι των "μελομακάρονων".
Μαγικό ραβδί...
Χαρακτηριστικό είναι το ραβδί που χρησιμοποιούν, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, οι καλαντιστές, απόρροια κι αυτό της "ειρεσιώνης" ή του βακχικού "θύρσου", ραβδιού των μυστών των διονυσιακών τελετών, με μαγικές ιδιότητες, στολισμένου με κισσό και φύλλα αμπελιού ή ακόμα και αυτών των ράβδων των ποιμένων της Βίβλου.
Στη Θράκη και τη Μακεδονία, στα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς, τα παιδιά κρατώντας τις λεγόμενες"σούρβες", χλωρά κλαριά κρανιάς, τα οποία, λεγόταν πως είχαν μαγικές ιδιότητες, "σούρβιζαν"είτε καρπούς, για "γόνιμη χρονιά" είτε την πλάτη συγγενών και φίλων, λέγοντας:
"Σούρβα! Γερό Κορμί, γερό σταυρί, σαν ασήμι, σαν κρανιά
και του χρόνου όλοι γεροί και καλόκαρδοι"
σούρβα (alex.eled.duth.gr Htmlfilesmousiki.htm)
Παρόμοιο είναι το έθιμο του χτυπήματος στη ράχη με κλωνάρι ελιάς στη Στενήμαχο, στο Μαραθώνα και στον Ωρωπό
Η δοξασία που κρύβεται πίσω απ' το έθιμο αυτό στηρίζεται στην αντίληψη ότι τα "αειθαλή φυτά που διατηρούν πράσινο το φύλλωμά τους κατά τη χειμερινή νάρκη έχουν ισχυρή ζωτική δύναμηκαι αυτήν ακριβώς επιδιώκουν να αποκομίσουν, μέσω του αγγίγματός τους οι άνθρωποι. Παρόμοια ιδιότητα εξάλλου αποδίδει ο λαός μας και στο σκιλλοκρέμμυδο - το κρεμμύδι που συνηθίζουν να κρεμούν στην εξώπορτα την Πρωτοχρονιά - το οποίο είναι άμεσος απόγονος της αρχαίας"σκίλλας" (εξ ου και "σκιλλοκρέμμυδο"), έθιμο που τηρήθηκε ευλαβικά και στα ρωμαϊκά και βυζαντινά χρόνια
Kρανιά
Material Universe is solely made out of Waves in Aether
Matter is made of waves. Nothing else exists but the aether. Yes, I realize that this may sound quite weird. However I know a lot about optics, waves and physics and this is why I strongly affirm the wave nature of matter. For example, one should answer this simple question: how does a photon work, from a mechanical point of view? Surely, nobody ever proposed an acceptable explanation. The point is that, as long as this question remains unanswered, nobody is entitled to believe that photons really exist. Up to now, it was just a convenient word hiding one’s ignorance. Additionally, there is absolutely no evidence of photons inside radio waves. There is no evidence of electric and magnetic fields inside them either because they may simply induce such fields inside matter as well without any need for carrying them all the way. Finally, the true nature of light, radio waves, electric and magnetic fields, gravity, energy, fields of force, electrons and matter itself is still totally unknown. Despite our immense knowledge, we are still standing in front of the Unknown. The goal is to find the truth. So our first step should be to propose hypotheses and examine them. Actually, this web site does explain all from a mechanical point of view. Nobody else ever proposed so many acceptable hypotheses. There are many revolutionary assumptions throughout these pages. If you are unable to propose some of your own, do not reject my ideas simply because they sound ridiculous. You should examine them first. And if you disagree with them, you need an acceptable reason.
Ray Tomes – Matter is made of spherical standing waves. A standing wave is a wave that may be thought of as two waves traveling in opposite directions.
For a particle, this means an incoming wave converging on the centre and an outgoing wave coming out of the centre, which is just the incoming wave after it travels through the centre. Seeing matter as real waves rather than just probabilities is consistent with the thinking of Schroedinger and de Broglie who established the important formula for the behaviour of particle waves.
My own studies are consistent with Milo Wolff, Yuri Ivanov and Gabriel La Freniere and lead to the formulae of relativity and quantum mechanics in a realistic way without any hocus pocus. Geof Hazelhurst and Karen Howie have developed a substantial web site on this.
No comments:
Post a Comment