₪₪ ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ₪₪
Τα Κάλαντα του Τριέσπερου,
ευθέως από τους Αρχαίους Χρόνους,
ακόμα τραγουδιούνται στην Κύπρο σε ορισμένα ορεινά χωριά.
Καλήν εσπέραν άρχοντες,
αν είναι ορισμός σας
Ηλίου τη θεία γέννηση
να πω στ' αρχοντικό σας.
Απόλλων άρχοντα θεέ,
έλα ξανά κοντά μας
συ φωτοδότη Βασιλιά,
φώτισε την καρδιά μας.
Λιώσε τα χιόνια στα βουνά
ζέστανε τα πλατάνια
φέρε μας γέλια και χαρά,
ειρήνη και ζωντάνια.
Στο σπίτι αυτό που μπήκαμε
οι εστίες να μη σβήσουν
κι όλοι οι νοικοκυραίοι του
χίλια χρόνια να ζήσουν...
Το παραμύθι μιας αγάπης!!!
ECHO
VICKY DIRILIS
💙💜❤🤍💛💚🤎🖤💙💜❤🤍💛💚🤎🖤💙💜❤🤍💛💚🤎🖤💙💜❤🤍💛💚🤎🖤💙💜❤🤍💛💚🤎🖤💙🤎💙
🍁💮🌻🌼🌷🌺✿❋🌺🌷 VICKY"SRADIO FROM NY U.S.A 🌼💮✿❋🌺🌷🌼🌻💮🍁
ΕΛΛΗΝΕΣ
🌻🍁🌺🌷🌼💮✿❋🌺🌷🌼💮✿🌺🌷🌼🌻🍁

Wednesday, December 21, 2011
Saturday, December 3, 2011
Φθηνή ζωή η ζωή του μετανάστη,
σε όποια εποχή κι αν μίσεψε, ατομικά ή μαζικά, όποιος κι αν ήταν ο τόπος που άφησε πίσω του, όποια ανάγκη κι αν τον ξενίτεψε. Τώρα, κι όσο ζυγίζουμε, με θεϊκή ψυχρότητα στα όρια της αδιαφορίας, τις πιθανότητες του θανάτου από πείνα και δίψα, στην Υπατία και στη Θεσσαλονίκη, κι όσο οι υπουργοί εξαπολύουν τα αυστηρά τους λόγια και πέφτουν σε σύγχυση για το ποιον ρόλο θα πρωτοδιαλέξουν, του Πιλάτου, του Αννα ή του Καϊάφα, ο θάνατος, με τη δεινή μορφή της θάλασσας ή της πυρκαγιάς, βρίσκει τον τρόπο να μετριάσει κάπως το μεταναστευτικό μας πρόβλημα, πνίγοντας και καίγοντας ανθρώπους που, έτσι κι αλλιώς δίχως χαρτιά όπως ήταν, δεν θα πιάσουν χώρο στα κατάστιχα των τελευτησάντων.
Οι Μπανγκλαντεσιανοί, φυγάδες από μια Λιβύη που ο ηγεμόνας της προτιμά να τη συμπαρασύρει στην καταστροφή, επέλεξαν (αν στέκει ένα τέτοιο ρήμα μέσα στα δεσμά της ανάγκης) να πέσουν στα νερά της Κρήτης για να μην επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Είδαν τους ένστολους στο λιμάνι, φοβήθηκαν κι έπαιξαν τη ζωή τους κορόνα γράμματα, αλλά με νόμισμα σημαδεμένο. Γιατί αν δεν ξέρεις να κολυμπάς, αν έχεις δει τη θάλασσα μόνο μέσα από τα καραβοκάτεργα που σε μεταφέρουν αλαλιασμένο από τη μια χώρα στην άλλη, το νόμισμα έχει μία μόνο όψη: μαύρη. Τρεις πνίγηκαν, ένδεκα αγνοούνται.
Αλλοι έξι, Κινέζοι αυτοί, αν έχει σημασία η εθνικότητα, βρέθηκαν απανθρακωμένοι από την πυρκαγιά που ξέσπασε σε κατάστημα με κινέζικα προϊόντα στο Αιγάλεω. Κάποιος θεός, θα πουν, είχε γράψει να σωθεί εδώ το λαδάκι τους. «Νόμιμοι» ήταν; «Παράνομοι; Θα το βρουν οι υπηρεσίες. Αλλά κι αυτές δεν θα μπορέσουν να απαντήσουν στο ερώτημα να υπάρχει θάνατος νόμιμος και θάνατος παράνομος.
Σκέφτομαι, πάλι, το δημοτικό μας τραγούδι, πολύπειρο, μετρημένο μες στην τόση σοφία του, δίκαιο.
Οι Μπανγκλαντεσιανοί, φυγάδες από μια Λιβύη που ο ηγεμόνας της προτιμά να τη συμπαρασύρει στην καταστροφή, επέλεξαν (αν στέκει ένα τέτοιο ρήμα μέσα στα δεσμά της ανάγκης) να πέσουν στα νερά της Κρήτης για να μην επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Είδαν τους ένστολους στο λιμάνι, φοβήθηκαν κι έπαιξαν τη ζωή τους κορόνα γράμματα, αλλά με νόμισμα σημαδεμένο. Γιατί αν δεν ξέρεις να κολυμπάς, αν έχεις δει τη θάλασσα μόνο μέσα από τα καραβοκάτεργα που σε μεταφέρουν αλαλιασμένο από τη μια χώρα στην άλλη, το νόμισμα έχει μία μόνο όψη: μαύρη. Τρεις πνίγηκαν, ένδεκα αγνοούνται.
Αλλοι έξι, Κινέζοι αυτοί, αν έχει σημασία η εθνικότητα, βρέθηκαν απανθρακωμένοι από την πυρκαγιά που ξέσπασε σε κατάστημα με κινέζικα προϊόντα στο Αιγάλεω. Κάποιος θεός, θα πουν, είχε γράψει να σωθεί εδώ το λαδάκι τους. «Νόμιμοι» ήταν; «Παράνομοι; Θα το βρουν οι υπηρεσίες. Αλλά κι αυτές δεν θα μπορέσουν να απαντήσουν στο ερώτημα να υπάρχει θάνατος νόμιμος και θάνατος παράνομος.
Σκέφτομαι, πάλι, το δημοτικό μας τραγούδι, πολύπειρο, μετρημένο μες στην τόση σοφία του, δίκαιο.
«Μα είδαν τα ματάκια μου τους ξένους πώς τους θάφτουν,δίχως μανούλας κλάματα, δάκρυα και μοιρολόγια,δίχως γυναίκα στο πλευρό και αδερφή στο πλάι»,
μάς λέει το ηπειρώτικο, ιστορώντας έναν κόσμο γυμνό, σκληρότατο, που ούτε καν στο τελετουργικό του θανάτου και στο ξόδι δεν συγκρατεί ανθρώπινα στοιχεία.
Δεν ξέρω πώς κηδεύονται Μπανγκλαντεσιανοί και Κινέζοι, αν τους προπέμπουν με κεριά και θυμιάματα. Μα κάποια μάνα θα ’χαν κι αυτοί, δεν μπορεί, κάποια αγαπημένη. Οπως θα ’χουν κι όσοι συνεχίζουν να απεργούν, παίζοντας επίσης κορόνα - γράμματα τη ζωή τους, σε μια Ελλάδα που, μπορεί και από τύψεις, εξακολουθεί να δίνει πρώτη είδηση τον «αποκλεισμό στη Μαλακάσα», ακόμα κι όταν έχει τελειώσει: στο χθεσινό μεσημεριανό δελτίο του, το μεγάλο κανάλι αφιέρωσε ένα ολόκληρο λεπτό στους έξι νεκρούς του Αιγάλεω, μισή ώρα μετά το ξεκίνημά του: 2.31 έως 2.32... Γιατί τα λόγια είναι ακριβά. Πιο ακριβά από τη ζωή.
Πυγη : αγνωστη
Subscribe to:
Posts (Atom)
𝓥𝓲𝓬𝓴𝔂'𝓼 𝓓𝓪𝓮𝓶𝓸𝓷𝓲𝓪 𝓝𝔂𝓶𝓹𝓱𝓮 - 𝓘𝓷𝓿𝓸𝓴𝓲𝓷𝓰 𝓟𝓪𝓷
🍀 LIKE 🍀
MATTER IS MADE OF WAVES
༒☬𝓖𝓮𝓽𝓽𝓲𝓷𝓰 𝓭𝓸𝔀𝓷 𝓽𝓱𝓮 𝓱𝓮𝓪𝓿𝓮𝓷☬༒
Popular Posts
-
Ο κατά Σωκράτη ορισμός του μορφωμένου ανθρώπου: Όταν ρωτήσανε τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου, δεν ανέφε...
-
Eίναι η αρχή του κόσμου Εδώ ανατέλλει ο ήλιος Eδώ ποτέ δεν συννεφιάζει Εδώ μένει ένας άνθρωπος που καίγεται- απ' τον ήλ...
-
Το βιβλιο «Γερμανικα Μυστικα Οπλα και Β’ Παγκοσμιος Πολεμος» του Ρουντολφ Λουσαρ περιεχει λιγοτερες από δυο σελιδες κειμενου στο κεφαλαιο ...
-
The Egyptians were part of a long line of cultures that treasured and worshipped evergreens. When the winter solstice arrive, they brought g...
-
Σαδιστική διαταραχή της προσωπικότητας Η διαταραχή αυτή χαρακτηρίζεται από σκληρή, επιθετική, χειραγώγηση, και μειωτική συμπεριφορ...
-
Θα ζήσουμε τις περιπέτειες του ξενιτεμένου Eλληνόπουλου στην Αμερική και το Φαρ Ουέστ. Ο Δημήτρης Aδαμόπουλος ή κατά το αμερικάνικο Jimm...
-
Με ψεμα...Προσπαθει να με πεισει ... Στην καθημερινή ζωή η έννοια του ψέματος συνδέεται με την πρόθεση της εξαπάτησης. Ωστόσο αυτή είν...
LOOK HERE

HERE IT IS
Ηφαιστειακή σιωπή...

Απόψε πάλι η σκόνη της απραξίας θάμπωσε το σκοτάδι μου... ...Χαθήκαν οι άκρες στους δρόμους της ψυχής χαθήκαν οι αντοχές στους λυρικούς ύμνους της αναζήτησης μιας ακόμα νότας, για να ολοκληρωθεί η τελειότητα των αισθήσεων... Ο θυμός, έζεψε βιαστικά το χέρι της εκδίκησης και η συγχώρεση κάλπασε ξέφρενα ώσπου χάθηκε μέσα στους ίσκιους της σελήνης. Σε ήθελα εδω, κοντά μου μέσα μου... Ήθελα να σε αφήσω να νιώσεις τους παλμούς της αγωνίας μου, κορφολογώντας τα κρυμμένα μυστικά της σάρκας.... Ήθελα να σε αιχμαλωτίσω, με τα αγγελοδάχτυλα της μελωδίας του πόθου, εκει σιμά στη θάλασσα των νυχτερινών στεναγμών μου, απαρηγόρητα ανοιχτή σε όλες σου τις προσταγές... Μα με πρόλαβε η απουσία... Σύναξε κάθε υπόλοιπο αστεριού, κάθε κόκκο ζάχαρης των φιλιών σου και μ'άφησε γυμνή, να αφουγκράζομαι την ηφαιστιακή σιωπή όλων των αγέννητων δευτερολέπτων, αποζητώντας αυτοκαταστροφικά το τέλος στην υγρή φωτιά...