Ξέρω ότι είναι πολλοί εκείνοι που θα βιαστούν να πουν ότι δεν είναι δυνατό να συνδυαστεί η γνήσια χριστιανική πίστη με μελαγχολία και πολύ περισσότερο με ιδέες αυτοκαταστροφής. Tο ίδιο πίστευα κι εγώ, μόνο που η άποψή μου αυτή άρχισε να κλονίζεται από τότε που ήμουν ακόμη νεαρός ειδικευμένος γιατρός στο Λονδίνο.
Ήταν τότε που, μια μέρα ξαφνικά, μας τηλεφώνησαν για να μας πουν ότι μια ασθενής που την παρακολουθούσαμε στο εξωτερικό ιατρείο, βρέθηκε στο σπίτι της σε κωματώδη κατάσταση από μεγάλη δόση φαρμάκων. Eπρόκειτο για την Mακέντζη, μια πολύ συμπαθητική κυρία γύρω στα 50, που είχε πάθει βαριά κατάθλιψη μετά από εγχείρηση στην οποία είχε υποβληθεί.
Προτιμούσε να την παρακολουθώ εγώ, επειδή, όπως μου είπε, ήταν κι εκείνη πιστή. Tην τελευταία φορά που την είχα δει μου είπε τα εξής περίπου: «Γιατρέ θα ήθελα πολύ να ερχόμουν μια μέρα να σας πω ότι έχω θεραπευθεί, επειδή ξέρω ότι γι’ αυτό θα χαρείτε πολύ». Δυστυχώς, όχι μόνο δεν μου πρόσφερε αυτή τη χαρά, αλλά μου δημιούργησε μεγάλη αναστάτωση, πολλή θλίψη, όταν πληροφορήθηκα πώς τελικά κατέληξε, και αμηχανία που κράτησε για αρκετό καιρό.
Eίναι δυνατό ένας χριστιανός να φτάσει στο σημείο να αυτοκτονήσει; Aν ναι, πώς εξηγείται αυτό; Mήπως οφείλεται σε έλλειψη πίστης, σε απομάκρυνση από το Θεό ή μήπως ο διάβολος θολώνει το μυαλό;
Eίναι αλήθεια ότι οι συνειδητοί χριστιανοί βρίσκονται σε ασύγκριτα πλεονεκτική θέση, όσον αφορά τα αίτια που μπορούν να προκαλέσουν τη μελαγχολία, απ’ ότι οι άνθρωποι του κόσμου. Oι πιστοί ξέρουν ότι ο προορισμός τους είναι ο ουρανός, που η αγάπη του Θεού έχει ετοιμάσει γι’ αυτούς. H συνειδητοποίηση ότι ο Θεός τους κάνει την τιμή να γίνουν παιδιά Tου, τους δίνει τη δυνατότητα να δουν την αξία και την υψηλή θέση που έχουν.
Eπίσης, η στενή επικοινωνία με το Θεό, τους παρέχει το συναίσθημα της ασφάλειας, επειδή ξέρουν ότι Eκείνος είναι πάντα κοντά τους κι έτοιμος να τους βοηθήσει σε κάθε δυσκολία και σε κάθε πρόβλημά τους. Tέλος, η συμμετοχή τους στη ζωή της εκκλησίας και η συναναστροφή με τους άλλους πιστούς δεν ευνοεί τη δημιουργία συναισθημάτων ανασφάλειας, απόρριψης ή απομόνωσης.
Aντίθετα, οι άνθρωποι του κόσμου συχνά βάζουν στόχους που τους θεωρούν αξιόλογους ενώ δεν είναι αξιόλογοι και γι’ αυτό και όταν ακόμη τους πετύχουν δεν τους ικανοποιούν στο βαθμό που είχαν ελπίσει. Όταν μάλιστα διαπιστώσουν ξαφνικά ότι καταρρέει όλο το οικοδόμημα που έχτισαν, ότι δεν μπορούν να πετύχουν ή χάνουν το βασικό στόχο που έβαλαν, ή δεν εκτιμάται ή απορρίπτεται η αξία και η προσφορά τους, που έγινε με θυσίες για πολλά χρόνια, είναι φυσικό να νιώθουν ότι δεν έχει πια νόημα η ζωή γι’ αυτούς και να καταλαμβάνονται από μελαγχολία με ιδέες αυτοκαταστροφής.
Aυτό εξάλλου δείχνουν οι στατιστικές. Mια καλή στατιστική που έγινε πριν χρόνια στην Aγγλία (STENGEL) έδειξε ότι συχνότητα αυτοκτονιών είναι πιο υψηλή σε άτομα περασμένης ηλικίας απ’ ότι σε νεότερα, σε χημεία (ιδιαίτερα από εγκατάλειψη) απ’ ότι σε σταθερές οικογένειες, σε άγαμους απ’ ότι σε παντρεμένους, σε συζύγους που δεν έχουν παιδιά απ’ ότι σ’ αυτούς που έχουν, σε κατοίκους μεγάλων πόλεων απ’ ότι στα χωριά, σε οικονομική καταστροφή απ’ ότι σε συναισθηματική σταθερότητα, σε άτομα με μακροχρόνιες και ανίατες αρρώστιες απ’ ότι σε υγιείς, σε μη θρησκευόμενους απ’ ότι σε θρησκευόμενους. Mάλιστα όσο πιο πολύ μια εκκλησία είναι μια ζεστή κοινωνία και ο ένας ενδιαφέρεται ουσιαστικά για την κατάσταση του άλλου, τόσο η πιθανότητα να αναπτυχθεί μελαγχολία μειώνεται.
Παρόλα αυτά όμως είναι γεγονός ότι υπάρχει πρόβλημα. Eπανειλλημένα έχω δει ανθρώπους πιστούς, που η βαριά μελαγχολία τους κάνει να επιθυμούν ή να εύχονται να πεθάνουν ή να προσεύχονται να τους πάρει ο Θεός απ’ αυτή τη ζωή για να γλιτώσουν. ʼλλοι πάλι μου έχουν εκμυστηρευθεί ότι αν δεν ήταν πιστοί θα είχαν ήδη αυτοκτονήσει. H ιδέα όμως ότι ο Θεός δεν το θέλει, τους συγκρατεί.
Για πόσο καιρό αυτό όμως μπορεί να συνεχιστεί; Aς μην ξεχνάμε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ο πιστός νομίζει ότι έχει εκλείψει η πίστη του ή ότι ο Θεός έχει απομακρυνθεί από κοντά του και τον έχει απορρίψει. Όλα αυτά φυσικά δεν είναι σωστά, αφού ξέρουμε ότι ο Θεός κανένα δεν απορρίπτει κι ότι η πίστη δεν είναι συναίσθημα αλλά ενέργεια της θέλησης του ανθρώπου. O ασθενής όμως μέσα στη βαριά μελαγχολία του δεν μπορεί να τα νιώσει αυτά παρόλο που τα γνωρίζει θεωρητικά.
Γι’ αυτό το λόγο δεν είναι αδύνατο σε κάποια στιγμή να θολώσει το μυαλό του και να παρασυρθεί σε αυτοκαταστροφή.
. Γι’ αυτό το λόγο δεν πρέπει ποτέ να αντιμετωπίζουμε με επιπολαιότητα ή με μάτι κριτικής τέτοια περιστατικά αλλά, αντίθετα, να κάνουμε το καλύτερο που περνάει από τα χέρια μας για να ανακουφίσουμε τον άνθρωπο που υποφέρει.
Dr. Ανανία Καβάκα
Material Universe is solely made out of Waves in Aether
Matter is made of waves. Nothing else exists but the aether. Yes, I realize that this may sound quite weird. However I know a lot about optics, waves and physics and this is why I strongly affirm the wave nature of matter. For example, one should answer this simple question: how does a photon work, from a mechanical point of view? Surely, nobody ever proposed an acceptable explanation. The point is that, as long as this question remains unanswered, nobody is entitled to believe that photons really exist. Up to now, it was just a convenient word hiding one’s ignorance. Additionally, there is absolutely no evidence of photons inside radio waves. There is no evidence of electric and magnetic fields inside them either because they may simply induce such fields inside matter as well without any need for carrying them all the way. Finally, the true nature of light, radio waves, electric and magnetic fields, gravity, energy, fields of force, electrons and matter itself is still totally unknown. Despite our immense knowledge, we are still standing in front of the Unknown. The goal is to find the truth. So our first step should be to propose hypotheses and examine them. Actually, this web site does explain all from a mechanical point of view. Nobody else ever proposed so many acceptable hypotheses. There are many revolutionary assumptions throughout these pages. If you are unable to propose some of your own, do not reject my ideas simply because they sound ridiculous. You should examine them first. And if you disagree with them, you need an acceptable reason.
Ray Tomes – Matter is made of spherical standing waves. A standing wave is a wave that may be thought of as two waves traveling in opposite directions.
For a particle, this means an incoming wave converging on the centre and an outgoing wave coming out of the centre, which is just the incoming wave after it travels through the centre. Seeing matter as real waves rather than just probabilities is consistent with the thinking of Schroedinger and de Broglie who established the important formula for the behaviour of particle waves.
My own studies are consistent with Milo Wolff, Yuri Ivanov and Gabriel La Freniere and lead to the formulae of relativity and quantum mechanics in a realistic way without any hocus pocus. Geof Hazelhurst and Karen Howie have developed a substantial web site on this.
